volgende blog

Kijk voor mijn ontdekkingen van onbekende streken op 'nieuwe streken', een nieuwe blog voor een hoofdstuk!

Beeldende Route - vervolg?

Twijfel heeft toegeslagen...
Zal ik het derde (en laatste) jaar van de Beeldende Route gaan doen? Ik heb mijn twijfels bij de opzet. Ik vind het stramien van het 2e jaar heel OK, met afwisselend een blok ruimtelijk en een blok plat vlak. In het 3e jaar moet je kiezen, en ga je heel zelfstandig werken. Maar er valt nog zoveel te ontdekken! Ik wil nog niet kiezen. Laat mij nog lekker met opdrachten werken - en dan niet opdrachten als 'teken deze vaas' . Nee, opdrachten die je wel vrijheid geven maar ook een startpunt.
Het komt ook heel slecht uit met het werk, en ik mis de vrije zaterdag. Daar komt nog bij dat dit groepje, waar ik zo blij mee was, en bij wie ik me zo thuisvoelde, uit elkaar gaat vallen.

Aan de andere kant: tot nu toe was het allemaal geweldig! Zal ik dat niet gaan missen? En als ik nu stop, voelt het ook een beetje als falen. Het is tenslotte nog niet af.

Maar ik heb de knoop doorgehakt: nee, ik begin (nog) niet aan het derde jaar. Nu nog niet. Misschien volgend jaar. Ik ga nu een jaartje schilderen, op maandagavond, bij John Sikking.
De cursus heet 'Naar onbekende streken'. Ik heb er zin in!

Artibus prijs - genomineerd!

Geheel tegen alle verwachtingen in, ben ik genomineerd voor de Artibus-prijs in de categorie Beeldende Route! Met het schilderij met de gracht en de mist en het dekzeil. Ik ben hardstikke trots. Vandaar dat voor deze keer dat werk groot in beeld mag. Ik heb er speciaal nog een goede foto van gemaakt:

Het juryrapport sprak over een mysterieuze sfeer, over een schilderij dat duidelijk 'anders' was.

En ik moet zeggen, ik ben het daar wel mee eens, haha. Dit is een werk dat me ook blijft aanspreken, het gaat niet vervelen. Dat zegt ook wel wat. Terwijl het onderwerp me eigenlijk iets te klassiek is.

Vanmiddag om 13.00 uur was de prijsuitreiking. Helaas, het mocht niet zo zijn, ik heb niet gewonnen... Maar het is toch een enorme opsteker! En dan te bedenken dat ik helemaal niet van plan was om dat schilderij in te zenden...

les 31 - tegen de deadline werken

Zoals gezegd, het is de bedoeling om mijn beeld in te leveren voor de Artibusprijs. Bij de Artibusprijs gaat het natuurlijk om een wedstrijd, maar vooral ook om een mooie tentoonstelling van alle werken die dat jaar bij de afdeling Beeldende Kunst van het UCK zijn gemaakt.

Omdat ik het super vind dat die tentoonstelling er is, vind ik ook dat ik een bijdrage moet leveren. Zonder inzendingen tenslotte geen tentoonstelling.
Dus wat doe je dan als je beeld nog niet af is? Je werkt thuis door!

Cocktailprikkers, houtlijm, nog meer cocktailprikkers, nog meer houtlijm, en vooral nog meer houtlijm...

Want natuurlijk, zoals dat altijd gaat: zodra je het serieus aan gaat pakken blijkt het toch lastiger dan met de 'proefjes'.

Het eerste wat tegenviel was de droogsnelheid van de lijm. Ik heb de lijm zowat droog staan kijken. Föhn erop, hielp ook niet. Het duurde gewoon allemaal te lang... tenminste, als je (te) strak voor de deadline begint... en dat doe ik nou eenmaal. Niet slim, meestal wel efficiënt, en een enkele keer gaat het mis.

Het tweede wat mis ging, was het 'beeldhouwen' met de prikkers. De proefjes waren stevig, behielden hun vorm, maar bij de grote uitvoering was dat niet het geval. Het geheel bleek slap, ondanks (of dankzij?) de grote hoeveelheid houtlijm. Vraag me niet waarom. Ik weet het nog steeds niet. Het enige verschil was de kwaliteit van de cocktailprikkers. Ze waren sowieso minder mooi, (geel en niet allemaal hetzelfde, duidelijk Blokker-kwaliteitje) dan die van AH, maar dat had ik al voor lief genomen.

Al met al (nog) geen succes, en zeker niet tentoonstellingswaardig. Helaas.
En dus heb ik voor de Artibusprijs 2 schilderwerken ingestuurd:

les 29-30 - nog niet klaar...

Nou, de laatste 2 lessen van de cursus ben ik eigenlijk alleen maar verder gegaan met gipsen. Laag voor laag, is best veel werk. Ik had best veel ervaring met gips, maar dit was kwetsbaarder dan ik had gedacht, en ik weet inmiddels hoe dat komt: als de vorige laag gips al helemaal droog is, wordt de nieuwe laag slecht omdat het vocht wordt onttrokken. Dus altijd het werk eerst nat maken! (Zou dat met huis-tuin-en keuken stucwerk ook zo zijn? Dat is toch ook veel gips.)

Zie hier het resultaat:

Verder heb ik ook een goede mal gemaakt van dik karton. En die heb ik weer bekleed met plakplastic (waarmee ik ook in vroeger tijden mijn schoolboeken kaftte).

Helaas, helaas, het beeld is na de laatste les nog niet af... en de deadline voor de Artibusprijs (tentoonstelling aan het eind van het cursusjaar) nadert...

Dat wordt thuis doorwerken!

les 28 - vooral doorgaan

Ik zit midden in de uitvoeringsfase van mijn 'project'. Het is nu een kwestie van doorwerken en volhouden. Geen interessant beeldmateriaal, gewoon meer van hetzelfde.

Vandaag heb ik eerst grote aantallen cocktailprikkers ingeslagen bij Blokker, om vervolgens te schrikken van de prijs van houtlijm, waarvan ik ook een mega-hoeveelheid nodig heb... Ook niet goedkoop was de polyesterhars die ik ga gebruiken om de (kartonnen) mal te versterken waarop de cocktailprikkers gemodelleerd gaan worden. Maar ik wil graag uitproberen hoe zo'n hars werkt dus dat geld had ik er graag voor over. Dat experiment gaat op Koninginnedag plaatsvinden. Daarbij ga ik wel de tip van Evert opvolgen, die me aanraadde om van stevig en vooral glad karton een nieuwe mal te maken.

Verder heb ik vandaag op het UCK het gipsen gedeelte verder bewerkt. Het komt nu aan op de afwerking. De lijnen moeten helder en strak worden, en geen grote deuken en bobbels die de lijnen verstoren, alhoewel het oppervlak zeker niet perfect glad hoeft te worden. Dat zou saai zijn, denk ik. De goede vorm begint nu langzaam te komen, maar wat kost het veel tijd! Steeds een laag gips, vervolgens weer wat vijlen om de vorm goed te krijgen, dan weer wat gips etc...

Ik heb ondertussen ook nagedacht over de sokkel. Het beeld moet op ooghoogte staan, en de sokkel is bij voorkeur 'luchtig', dus niet al te massief. Een soort verhoogd bijzettafeltje. Dat kan bv. met de alu-profielen die ik nog heb liggen, met een stuk doorschijnend perspex of glas.

les 27 - volgende fase

Goed, het concept voor het beeld staat dus, zoals vorige week beschreven.
Tijd om keuzes te gaan maken voor het uiteindelijke beeld.
Om te beginnen: het kartonnen element wil ik gaan maken van cocktailprikkers, verlijmd met houtlijm. Vandaag heb ik uitgeprobeerd of dat zou lukken. Zie de experimentjes rechts en hieronder:




De piepschuimen massa heb ik vandaag van een eerste laag gips voorzien. En daardoor ziet het beeld er opeens heel anders uit! Nu nog bepalen hoe de precieze vorm moet worden en hoe ik het ga afwerken (glad, of juist niet).

les 26 - 2e element

Zoals aangekondigd, gaat vandaag het 2e element van het beeld z'n intrede doen. Het 2e element is de steeksleutel. In mijn hoofd is dat een dunne, platte vorm, dus die heb ik van karton gemaakt. De vorm is eigenlijk 2-dimensionaal, maar door te buigen kan het 3-D worden.
Zo'n vorm uitsnijden lukt nog wel, maar daarna komt het moeilijke gedeelte: HOE gaat deze vorm zich verhouden tot de andere vorm? Dat is een kwestie van veel spelen, veel uitproberen en goed kijken.
Bij de eerste combinaties (zie links) bleef het karton steeds min of meer in 1 vlak, om het piepschuim heen. Maar daardoor werd de piepschuim vorm eigenlijk verhuld, en kwamen beide vormen niet tot hun recht.
Toen ik dat doorkreeg, ben ik het karton veel meer gaan draaien. En toen ontstonden er opeens beelden waarbij de vormen elkaar versterken (rechts). Uitgaande van deze compositie ben ik gaan kijken om het zo klaar is, of dat er nog iets aan het karton moet veranderen. Toen heb ik aan een kant (de bovenkant) het karton nog verder verlengd. Leuk detail zijn de satéprikkers, die ik eerst alleen uit praktische overwegingen had toegevoegd, maar ze blijken ook in het beeld heel goed te werken!
Volgende stap? Terug naar de tekening: daar zat nog een grappig element in. Dus mijn eerste gedachte was: er moet nog iets extra's in het beeld, een extra vorm, waardoor het geheel grappig wordt. Waarop Evert zei: vergeet even de tekening, de vraag is: heeft het beeld nog iets nodig? En het antwoord: nee, eigenlijk niet. Het is best goed zo. En het grappige kan misschien ook in iets anders tot uiting komen. Bijvoorbeeld de satéprikkers zijn wel luchtig.
En dus is het nu tijd om over te gaan tot de definitieve uitvoering - volgende week. Ondertussen ga ik nadenken in welk materiaal ik de (nu nog) kartonnen vorm wil maken.

les 25 - van tekening naar ruimte

De tekeningen van vorige week hebben we vandaag onder de loep genomen, om te kijken welke zicht leent voor een ruimtelijke vertaling. Bij mee is het de tekening van de steeksleutel met de aansteker geworden. Die aansteker is eigenlijk nu meer een bijtje wat op een massa zit.

Om dat te vertalen naar ruimtelijk: die massa is een basisvorm, het 'bijtje' een grappig element en de steeksleutel een overkoepelende vorm daarover heen.

De basisvorm is in mijn hoofd iets redelijk massiefs. Daarom ben ik vandaag begonnen om die vorm in piepschuim te maken. Ik heb een aantal platen piepschuim op elkaar geplakt, tot een blok, en dat ben ik gaan vormen, alsof het een steen is. Eerst was het veel te massief, veel te lomp, en het bleef een vierkant blok, totdat ik wat rigoreuze ingrepen deed. Ik vond het ook moeilijk om de vorm interessant te krijgen, maar nu begint het ergens op te lijken:

Het is lastig om nu te bepalen hoe goed of hoe slecht dit is; dat komt ook door de misleidende structuur van de piepschuim platen. De volgende keer ga ik eerst naar de tweede grote vorm kijken -de steeksleutel-, en daarna ga ik pas weer bekijken of deze vorm goed genoeg is, of nog niet.

les 24 - ruimtelijke tekeningen?

De laatste 7 lessen, vanaf vandaag, zijn weer Ruimtelijk Werken. Met Evert van Kooten-Niekerk als docent. In het eerste jaar heeft hij ook 2 blokken gegeven.

Dit wordt een blok met een missie. We gaan nu serieus een beeld maken. En dat beeld moet op een bepaalde, zelf te bepalen, plek passen. We gaan dus niet alleen maar experimenteren, maar ergens naar toe werken. Niet naar de 'schatkist' lopen en wat voorwerpen bij elkaar graaien en tot een compositie vormen, zonder doel, zonder uitgangspunt. Nee, stap voor stap het proces doorlopen, in voor- en tegenspoed.

Voor stap 1 had Evert ons gevraagd om een aantal vormen mee te brengen die je aanspreken. Bij mij zijn met name hele simpele vormen, of spiraalachtige vormen. En ik had ook 2 van de schelpen meegenomen uit Nieuw Zeeland.

De opdracht was om aan de hand van je voorwerpen tekeningen te maken, die we dan later als basis voor het beeld kunnen gebruiken.
Mijn eerste tekeningen leverden me weinig nieuwe inzichten op. De spiraallijnen, het draaiierige en de de frutsels met dunne lijntjes en dikkere massa's, ik ken het wel...:

Misschien heb ik al te veel over vormen nagedacht; het is al te veel aan de orde geweest. En natuurlijk is het niet slecht om je voorkeuren te kennen, maar het was tijd om daarvan af te wijken. Tenminste, dat vond ik zelf ;).

Om nieuwe impulsen te krijgen, heb ik daarom van al mijn mede-cursisten wat nieuwe voorwerpen gekregen, zoals een potlood en een aansteker en een steeksleutel; vormen die nooit zelf zou meebrengen. En daarmee heb ik weer tekeningen gemaakt. Het resultaat is heel anders! Er onstaan opeens stevige composities, interessante beelden. Meer diversiteit ook. Volgende keer eens kijken wat ik daarmee kan gaan doen!

les 23 - komt alles samen?

De laatste les van Ineke alweer. Ze is heel inspirerend geweest voor mij. Ze is enthousiast, is heel erg met de positieve dingen bezig, en weet me te stimuleren om een stapje verder te komen. Dat doet ze door de 'opwarmertjes', die voor een vliegende start zorgen, door boeken te laten zien, en door nieuwe technieken aan te reiken.

Het laatste opwarmertje uit dit blok: Een foto van een brug, die we maar heel kort mochten bekijken en daarna werd de foto weggehaald. In eerste instantie zag ik alleen wat grote kleurvlakken, inclusief een zachtroze zonsodergang, en ik zal de pijlers van de brug en water.

Ik vond de foto heel clichématig, een typisch vakantiekiekje, iets te zacht, te neutraal, en ik werd er dwars van.

Daarom heb ik in de eerste (korte) schets die neutrale, harmonieuze kleuren vervangen door knallende vlakken. Ik vind de vlakverdeling heel mooi. Natuurlijk is het nog erg 'plat', weinig ruimte, maar het is een goede aanzet.

Voor de 2e (langere) impressie, heb ik het water en een van de pijlers als basis genomen. En ik heb letterlijk met het water gewerkt. Het resultaat vind ik echt mooi! Ik zou het wel in het groot willen maken.
- Beide schetsen zijn overigens 50x70 cm.

Voor mijn eigen werk ben ik doorgegaan met de schelpen. Ik heb dezelfde kleuren als vorige keer geprobeerd, en het waterige element toegevoegd, en de zwarte vorm.


Dit werk is nog niet af. Er moet nog een laag overheen, en ik ben niet tevreden over de oranje vormen.

Dat vervolg gaat er echter voorlopig niet van komen, want we gaan vanaf volgende week weer ruimtelijk werken - en dat had altijd mijn voorkeur, maar tegenwoordig vind ik schilderen toch ook wel erg leuk! Je hebt zo weinig nodig. Wat verf en een penseel (of zelfs dat niet). En terwijl ik vroeger dan niet wist hoe te beginnen, heb ik nou genoeg aanknopingspunten, en ik heb geleerd om vanuit eigenlijk elk startpunt iets te kunnen maken.

les 22 - inspiratie

Een gat van 3 lessen... tja, da's niet zo gek als je 4 weken naar Nieuw Zeeland gaat! Helaas wat 'plat vlak' lessen gemist dus, maar daarentegen wel veel inspiratie opgedaan. Een schat aan schelpen en stenen. En foto's, natuurlijk.

Goed, terug naar de realiteit.
Het 'opwarmertje', de inspiratie voor vandaag was een gedicht (ik geloof dat het van Samuel Beckett is?) :

Heen en weer gelokt en de deur gewezen

geen van beide

hen en weer in schaduw van binnen- naar buitenschaduw

van ondoordringbaar ik naar ondoordringbaar niet-ik
langs geen van beide

zoals tussen twee verlichte schuilplaatsen waarvan de deuren bij nadering

zachtjes weer opengaan

heen en weer gelokt en de deur gewezen

zonder aandacht voor het pad, slechts oog voor het ene schijnsel
of het andere

niet gehoorde stappen alle geluid

tot tenslotte stilstand voorgoed, afwezig voorgoed
van ik en ander

dan geen geluid

dan zachtjes terugvloeiend licht op dat veronachtzaamde
geen van beide

onuitsprekelijk thuis

Geinspireerd op dit gedicht hebben we 2 werken gemaakt; een snelle schets en een meer uitgewerkte versie. Mijn woorden bij het gedicht waren: cyclisch, beweging en rust.
En dat heb ik geprobeerd uit te drukken:


Het 2e werk vind ik wel geslaagd. Het is simpel, maar levendig, met verschillende schildertechnieken en mooie kleuren.

Mijn eigen inspiratiebronnen voor vandaag waren de kleuren van de schelpen uit Nieuw-Zeeland. En specifiek een schelp met hele mooie kleuren en strepen. Ik ben begonnen met een kleurimpressie:

Ik weet niet of ik de juiste beslissingen heb genomen. De linkerversie is een tussenstadium, het lichtblauw is er later bijgekomen. Maar of dat nou een verbetering is...

De kleuren in het schilderij zijn wel wat ik wilde, maar het totaalresultaat is niet waterig en luchtig genoeg naar mijn zin.



PS alle werken van vandaag zijn formaat 50x70 cm.

les 18 - vooruitgang?

Ook deze les weer begonnen met een interpretatie van een afbeelding. Die afbeelding was deze keer vrij abstract. Iets met water en bomen, maar niet helemaal duidelijk. De opdracht was om eerst een hele snelle schets (3 min.) te maken, en daarna nog een van ca 30 min.

Ik heb voor beide vooral het water als uitgangspunt genomen. En ik heb ook letterlijk waterig geverfd, met verdunde acryl. Niet alles, ik heb ook delen juist dik gedaan. De 'snelle' bevat wat meer kleur, en de levendigheid, beweging van het water. De 2e is juist heel verstild, benadrukt meer de rustige kant van het plaatje, met sobere kleuren.

Vooral de 2e bevalt me heel erg, ik kan er lang naar kijken. Hij ademt een duidelijke sfeer uit, die niet perse prettig is, maar wel intrigerend. De kleuren vind ik erg mooi, en ook het 'hangende' is precies wat ik wilde bereiken.
Om het water-effect te kunnen pakken, heb ik bij beiden de ruwe kant van het karton gebruikt, die veel water absorbeert. Beide werken zijn overigens 50x70 cm, dat is het formaat wat ik tegenwoordig het meest gebruik. Het is groot genoeg om iets stevig neer te zetten, en klein genoeg om niet eindeloos bezig te zijn.

Op de afdeling kunstbeschouwing vandaag Robert Zandvliet en Per Kirkeby. Beiden maken schilderijen met landschappelijke associaties. En toch zijn ze heel anders. Zandvliet's landschappen zijn bijna geometrisch, strak, en helder; die van Kirkeby zijn veel organischer. Maar bij beide is geen horizon te bekennen. De werken hieronder zijn van Kirkeby.


Voor mijn eigen werk ben ik vandaag verder gegaan met eerder gemaakte ondergronden. De gele ondergrond komt uit les 3. Ik had er al ooit eerder de vierkantjes op gemaakt met behulp van een mal. Daarna is ie op de stapel verdwenen. Maar met het 'waterige' idee nog in mijn hoofd kreeg ik weer inspiratie voor deze ondergrond.

Ik heb eerst wat waterige wit- en groentinten erop laten lopen, en toen dat droog was ben ik gaan schilderen... Zie hier het resultaat! Opvallend is dat de blokjes, die op de achtergrond eerst zo formeel waren, nu juist het grappige element worden. Dat had ik niet van te voren zo gedacht.
Ik moet zeggen, iedereen was heel enthousiast over dit werk, maar zelf weet ik het niet zo. Dat wil zeggen, ik vind het best een goed schilderij, maar het is toch niet de weg die ik wil gaan. Ik wil geen landschappen maken, ook al zijn ze zo abstract als deze...

Ik ben ook nog verder gegaan met een heeeeel andere ondergrond. Het oranje spettert van het vel af! Eerst heb ik het zwart toegevoegd, en daaruit verf weggekrast. Toen had ik een heel mooi plaatje! Zou je zo aan de muur kunnen hangen... Maar dan blijft het een plaatje, een decoratie. En dat wil ik dus niet. Daarom gaat dat plaatje opgeofferd worden voor iets spannenders. De eerste stap is gezet ;).

PS: ik heb groen ontdekt! Ik leer steeds beter kleuren mengen, of liever gezegd: ik neem er steeds meer de tijd voor om de goede kleur te krijgen. En dat is wel nodig voor mooi groen.

les 17 - pasteus werken

Vandaag weer begonnen met een opdracht: een interpretatie van onderstaande foto van het colosseum. Omdat ik mezelf voorgenomen had om vandaag met andere kleuren aan de slag te gaan, kwam daar de volgende, in mijn ogen niet zo geslaagde, poging uit.

Vervolgens vroeg Ineke ons om nog een interpretatie te maken, maar met de beperking dat er geen kwasten gebruikt mogen worden. Dus wel met je handen, met een sponsje, of met een paletmes. Dat beviel me een stuk beter! Het werd een lekker abstract, spontaan werkje.

Ineke liet daarna wat schilderijen zien van o.a. Gerhard Richter, die hele pasteuze werken heeft gemaakt, zoals dit.

Daarna zelf we weer zelf aan de slag gegaan. Ik ben zowel met een 'waterige' als met pasteuze techniek aan de gang gegaan.

Het eerste pasteuze werk, met bruintinten rechtstreeks op het creme-witte vel, vond ik erg geslaagd. Om het plastische effect te versterken, heb ik bruin zand door de verf gemengd.
Daarna heb ik ook nog een dergelijk werk op een donkergekleurd vel gemaakt. Het was moeilijk om hetzelfde resultaat nog een keer te bereiken. De vlakverdeling is nog niet goed, en ik vind de kleuren opeens erg cliche. Maar ik ga volgende week nog eens kijken of ik het kan verbeteren.

Het 'waterige' werk wilde wat minder vlotten... Ik ben gewoon begonnen met wat verdunde verf in vlekken. En dat vervolgens wat uitgewerkt. En zoals zo vaak, heb ik het uiteindelijk omgedraaid.
Het is nog niet af, alhoewel ik de laatste versie (met het blauwe vlak) wel de goede kant op vind gaan. Het moet nog gelaagder worden, en de vlakken moeten nog een relatie met elkaar krijgen. De aanleiding voor dit werk was het verhaal van Rothko van vorige week. Hij werkte heel gelaagd, waardoor die mooie intense kleuren ontstonden. Maar ik kan daar geloof ik niet het geduld voor opbrengen... Erger nog, ik zou niet weten welke kleuren, waar te beginnen.

Maar goed, volgende week verder.