les 13 - 1 of 2 figuren?

Vandaag gewoon verder gegaan met waar ik vorige week mee bezig was; de figuur in een ruimte.

Ik heb vandaag een figuur van boetseerwas was gemaakt, waarmee je wat flexibeler kunt werken. Je kunt het in allerlei vormen buigen en zo uitproberen wat het beste werkt.
Één figuur bleek toch een beetje weinig te zijn, er is nog iets nodig om een interactie aan te gaan, of een soort tegenpunt. Eerst had ik een schijfje onder in de ruimte gehangen, maar dat was erg onbestemd. Daarna heb ik een tweede figuurtje gemaakt, kleiner van formaat en in een heel andere houding. Daarmee ontstaat naast interactie ook een contrast.

Het resultaat is wel wat moeilijk vast te leggen op foto, maar hieronder een poging vanuit verschillende standen:


Het is leuk om te zien dat ik steeds sneller beslissingen kan nemen over wat goed is, en wat niet goed is. Wat er mist, wat wel/niet nodig is. Wat ik wil, wat ik niet wil.

Qua vorm begint dit al aardig te lijken op wat ik in mijn hoofd had; maar de materialen zijn nog niet goed. De associatie met een apenkooi (Bokito...) ligt voor de hand. Maar ik weet niet of het wit dat ik in gedachten had, beter is. Gewoon uitproberen.

les 12 - en nu ik

Vanaf vandaag moeten we het weer allemaal zelf verzinnen...: Wat wil je maken?

Ik had wel een idee in m'n hoofd, maar omdat het altijd fijn is om het concreet maken nog even uit te stellen, heb ik me vandaag eens (extra) serieus verdiept in de catalogi die Henny liet zien. Eentje over Marino Marini, en een van Johan Tahon.

Marino Marini: prachtige beelden over de interactie tussen paard en mens. Maar het gaat ook over (on)balans, en over imperfectionisme. Er staat een beeld van hem in het Kröller-Müller museum. Hieronder een schets en een ander beeld van hem:


En dan Johan Tahon, waar Henny aan moest denken bij mijn plastisch werk (zie hier). Tahon maakt vooral mensfiguren, vaak meer dan levensgroot:


Ik vind het wel bijzonder dat beide mannen ook hele mooie schetsen kunnen maken.

En nu moet ik echt aan de slag... Het idee wat ik in mijn hoofd had is een combinatie van elementen:

een gecreëerde ruimte (kubus/rechthoek)
mens in de ruimte , interactie mens-ruimte
transparantie
kwetsbaarheid
licht/donker
trekkrachten

Het resultaat van vandaag is nog niet zoals het echt moet worden, maar geeft wel een beetje het concept weer. Een zwevende figuur (of meerdere figuren) in de gedefinieerde ruimte, en misschien ook erbuiten.










De ruimte van het gaas is nog te dicht, dat is niet de bedoeling. Ik wil een kubus o.i.d maken met alleen de ribben. Zodat je er echt in kunt. En de mensfiguur moet veel mooier, deze lijkt meer op een kuiken dan op een mens... Misschien moeten er ook nog andere voorwerpen in de ruimte, of meer mensfiguren.

les 11 - de verbeelding

Vandaag was het onderwerp van de diaserie 'de verbeelding' ofwel de imaginaire ruimte.
Eigenlijk gaat het meer nog om een imaginaire wereld, vind ik.

Het dadaisme (Arp, Schwitters, Duchamp) verzette zich tegen de bestaande kunst. Marcel Duchamp verklaarde dat alles kunst kon zijn, indien zo aangeduid.

Popart ( Rauschenberg, Oldenburg, Tinguely) vloeide voort uit het dadaïsme. Tinguely maakte bewegende (kinetische) kunstwerken. Rauschenberg maakte 'combinaties', net als Duchamp, en collages. Oldenburg vergrootte gewone voorwerpen uit. Popart gebruikt de dagelijkse wereld om een kunstwerk te maken. Dicht bij de kijker.

De wereld kan ook net wat anders worden door een andere verhouding/combinatie van gewone voorwerpen. Zo maakte Kienholz zogenaamde 'environments'. Tuttle werkt sober, postminimalistisch met herkenbare voorwerpen; Chamberlain maakt beelden waarin onderdelen van alledaagse voorwerpen zijn verwerk tot een vaak kleurrijk geheel; Woodrow gebruikt weer meer losse onderdelen tot installatie.

Long en Christo benadrukken juist de bestaande natuur en cultuur door hun kunstwerken. Long met zijn zogenaamde 'Land Art', bijvoorbeeld een verzameling stenen die in het landschap wordt gelegd en daarmee de omgeving benadrukt. Later zijn zijn kunstwerken ook zonder de omgeving in een museum te zien. Dat is een stuk moeilijk te begrijpen. Christo benadrukt objecten door ze in te pakken, in hun eigen omgeving. Daardoor probeert hij mensen anders naar hun omgeving te laten kijken. Cragg doet iets dergelijks met kleinere voorwerpen. Hij werd geïnspireerd door Bill Woodrow en Richard Long.

Cheval en Rodia, hebben echt hun eigen wereldje gecreëerd, door het bouwen van een paleis resp. torens.

Onze opdracht voor vandaag was het in beeld brengen van onze visie op de wereld door de dingen om je heen te fotograferen (al dan niet gemanipuleerd).
We hebben eerst een heleboel foto's gemaakt, vervolgens die geëvalueerd, en toen nog selectief een paar nieuwe foto's.

In mijn eerste serie zaten wat figuratieve foto's, maar ook veel spiegeling, transparantie, schaduw, licht/donker. Ik heb ook composities gemaakt, maar die vond ik eigenlijk meestal minder geslaagd, behalve die met de afwasborstel. Een paar resultaten uit de eerste serie:










Naar aanleiding van al die foto's (ik had er wel 100!), heb ik de rode draad eruit gehaald, en daar zijn onderstaande foto's uit gekomen. De meeste hebben iets ijls, weinig kleur, transparantie: