Daarom ben ik vandaag met (moderne) boekbinderslijm aan de gang gegaan. Tip van Henny, zij vertelde die lijm transparant wordt bij het uitharden, en bovendien niet echt hard wordt, maar enigszins flexibel en taai blijft. Dus maar een flinke pot gehaald bij Peter van Ginkel, en aan het knutselen geslagen.
Ik heb gekeken of ik zo een constructie met draadjes wol kan maken, en wat er gebeurt als je de lijm gewoon op laat drogen. Voor dat laatste had ik de lijm gegoten op aluminiumfolie, met het idee dat dat wel makkelijk los zou laten als het droog is. Niet dus. Het folie scheurt, de lijm rekt mee maar blijft onverbiddelijk aan de alufolie zitten :(.
De foto's hieronder zijn met nog niet gedroogde lijm. Dan is de lijm melkwit:
Na het drogen (1 week later) wordt de lijm min of meer transparant, zie hieronder:
Verder had Henny vandaag ook nog wat inspiratiebronnen. Onderstaande werk vond ik wel erg aansluiten bij mijn experimentje in les 10, de 'geconstrueerde' ruimte. Ik dacht dat het een werk van Loes van den Putte is, maar dat weet ik niet helemaal zeker....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten